එම පොත 'බිඳුණු තල් රුක’යි.
රාජිණී තිරාණගම ,රාජන් හූල්, දයා සෝමසුන්දරම්, කේ. ශ්‍රීධරන් වැනි
පිරිසක් මෙම කෘතියේ කතුවරුන් වනවා.
”කවදා හෝ දවසක තුවක්කුවක් විසින් මාව නිහඬ බවට පත් කරනු ඇත. නමුත් එ් තුවක්කුව අන්‍ය පුද්ගලයෙකු විසින් ක‍්‍රියාත්මක කරන එකක් නොවිය හැකිය. මගේ ඉතිහාසයම බෙදා හදා ගන්නාවූත් මේ සමාජයෙහිම වාසය කරන්නාවූත් කාන්තාවකගේ ගර්භාෂයෙහි වැඞී උපත ලැබූ පුත‍්‍රයෙකු විසින් ක‍්‍රියාත්මක කරන ලද තුවක්කුවක් වනු ඇත එය”.
මේ ප්‍රකාශය අප අසා ඇත්තේ මෙරට සිංහල සමාජය තුළට 'බිඳුණ තල්රුක' කෘතිය තුළින් ප‍්‍රවේශ වූ රාජිණී තිරාණගමගෙනි.
මානව හිමිකම් ක්‍රියාධාරිනියක සහ නිදහස් මතධාරිනියක වූ රාජිනී තිරාණගම 1989 සැප්තැම්බර් මාසයේ විසි එක් වෙනි දින යාපනයේ දී වෙඩි තබා මරා දමනු ලැබුවා.
යාපනය විශ්වවිද්‍යාලයේ ව්‍යවච්ඡේද විද්‍යා අංශයේ එවකට ප‍්‍රධානියා ද වූ ඇය මරා දැමුණේ එල්ටීටීඊ තුවක්කුකරුවන් විසින් වන අතර ඊට හේතුවූයේ වෙනස් මතයක් දැරීම අපරාධයක් සේ සැළකූ බැවිනි.
