රන් ගිරි දඹුළු ක්‍රීඩාංගනය ආශ්වාදනීය ජීව ගුණයකින් පිරී තිබිණි. ඉතිසාහසයේ මුල්ම වරට කාන්තා ක්‍රිකට් තරග නැරඹීමට ක්‍රීඩා ලෝලීහු රොද බඳමින් සිටිති. ඒ දැකීම ක්‍රිකට් වෙනස් වී ඇති බව ඉඟි කරනු සේය.
මිනිස්සු ක්‍රිකට්වල ආත්මය සොයමින් සිටිති. රට ප්‍රමුඛ කරගත් ගැඹුරු ජයග්‍රහණ ප්‍රාර්ථනා කරති. අප දකින්නේ සියල්ලෙන් පරාජිත වී සිටිය දී ක්‍රිකට් තරගයක ජයග්‍රහණය හෝ ප්‍රාර්ථනා කරන මිනිස්සුය. ඒ මිනිස්සුන්ට දිනන්නට බැරිනම් ගෞරවණීය පරාජයක් වුවද ප්‍රමාණවත්ය. පකිස්ථාන ශ්‍රි ලංකා අවසන් පූර්ව තරගය දකින්නට රොක් වුන මිනිස්සුන්ගේ සිනා පිරුණු මුහුණු අපට කීවේ ඒ කතාවය.
අවසන් පූර්ව තරගයක තිබිය යුතු තියුණු උත්කර්ෂය සහිතව කළ තරගයක් අවසානයේ දී ආසියානු කුසලාන දෙවන අවසන් පූර්ව තරගයෙන් පකිස්ථානය පරදවා ශ්‍රි ලංකා කෙල්ලන් තරගයේ එක් පන්දුවක් ඉතිරිව තිබිය දී කඩුළු 03කින් දිනුම් ය. පකිස්ථාන කණ්ඩායම පරාජය වන්නේ ජයග්‍රහණය සඳහා අන්තිම පන්දුව තෙක් කළ තියුණු තරගයකින් අනතුරුවය.
චමරී අතපත්තු කාන්තා කණ්ඩායමේ යෝධ අරටුව බව යළිත් ලෝකය දුටුවේය. ස්වකීය අර්ධ ශතකය සමරනවාට වඩා පෙනෙමින් ඇති ජයග්‍රහණය වෙත ඉලක්ක වූ මනසක් සහිත නායිකාවකගේ දියුණු මනෝ භාවය නැවත වරක් චමරි අතපත්තුගෙන් දුටුවෙමු. අනපේක්ෂිත ලෙස නොවැදගත් පහරක් එල්ල කිරීමට ගොස් තීරණාත්මක මොහොතේ පිටියෙන් ඉවත්වන චමරී අතපත්තුගෙන් පසු පිටියට එන පසු පෙළ ක්‍රීඩිකාවන් එකම පිතිකරණ පරිචයක් සහිත ක්‍රීඩිකාව වූ අනුෂ්කා සංජීවනී සමග තරගය ජයග්‍රහණය කරා රැගෙන ගිය ආකාරය ආශ්වාදයෙන් යුතුව බලාගෙන සිටියෙමු.
